Υγρό θηλής μαστού ή αλλιώς έκκριμα θηλής είναι η παρουσία υγρού στην περιοχή της θηλής. Μπορεί να παρουσιαστεί αυθόρμητα ή μετά από πίεση, στον έναν ή και στους δύο μαστούς. Είναι μια συχνή κατάσταση, που παρατηρείται στους γυναικείους μαστούς. Παρόλο που μπορεί να προκαλεί  συχνά ανησυχία, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν σχετίζεται με κακοήθεια. Σε κάθε περίπτωση, η αξιολόγηση από ειδικό μαστολόγο κρίνεται σημαντική προς αποκλεισμό σοβαρών αιτιών.

To υγρό της θηλής μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες, οι βασικότερες εκ των οποίων μπορεί να είναι:

– Θηλασμός: αποτελεί τη βασικότερη αιτιολογία έκκρισης από την θηλή, η οποία μπορεί να συνεχίζεται έως και 2 χρόνια, μετά την διακοπή του θηλασμού. Στις γυναίκες που δεν θήλασαν. συχνά εμφανίζεται μικρή έκκριση γάλακτος σε αμφότερους τους μαστούς.

– Εγκυμοσύνη:  μετά το το 2^ο τρίμηνο της κύησης,  συχνά παρατηρείται η εμφάνιση διάφανου υγρού και στις δύο θηλές.

– Γαλακτόρροια: η γαλακτόρροια είναι η παραγωγή γάλακτος, εκτός της περιόδου θηλασμού. Φυσιολογική γαλακτόρροια είναι η συνεχιζόμενη παραγωγή γάλακτος μετά τη διακοπή του θηλασμού και την αποκατάσταση του εμμηνορυσιακού κύκλου. Συχνά είναι αποτέλεσμα συνεχιζόμενου μηχανικού ερεθισμού των θηλών. Συνήθως, όμως, σχετίζεται με ορμονικές ανισορροπίες, όπως αυξημένα επίπεδα προλακτίνης ή λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

– Πορεκτασία: είναι η διάταση των γαλακτοφόρων πόρων, η οποία  συχνά συνοδεύεται από φλεγμονή και παχύρρευστα υγρά, χρώματος κίτρινου ή καφέ.

– Φλεγμονώδεις παθήσεις: οι φλεγμονές και  οι λοιμώξεις του μαστού, όπως η μαστίτιδα, αποστήματα, κα, μπορεί να προκαλέσουν πυώδες έκκριμα.

– Τραυματισμός, εγκαύματα ή χειρουργικές επεμβάσεις: στις περιπτώσεις αυτές είναι δυνατόν να σημειωθεί έκκριμα υγρού από την θηλή.

– Ινοκυστική μαστοπάθεια: συχνά εμφανίζουν αμφοτερόπλευρα έκκριμα θηλής με πράσινο χρώμα, κάτι που δεν αποτελεί σοβαρό παθολογικό εύρημα και οφείλεται σε διάταση των γαλακτοφόρων πόρων στο πλαίσιο ινοκυστικών αλλοιώσεων. Το έκκριμα που οφείλεται στις ινοκυστικές αλλαγές, σταματάει στην εμμηνόπαυση.

– Αδένωμα υπόφυσης: σε αυτό αποδίδεται συχνά το έκκριμα θηλής για γυναίκες, που δεν βρίσκονται σε περίοδο θηλασμού.

– Θήλωμα μαστού: τα θηλώματα είναι συνήθως καλοήθη μορφώματα, που αναπτύσσονται εντός των γαλακτοφόρων πόρων, είτε κοντά στην θηλή, είτε περιφερικότερα. Συχνά συνοδεύονται από αιματηρό ή διαυγές έκκριμα.

– Καρκίνος μαστού: σε όχι τόσο συχνές περιπτώσεις, το αιματηρό ή άοσμο έκκριμα μπορεί να σχετίζεται με καρκίνο του μαστού.

Μια σειρά από ειδικές εξετάσεις, μπορούν να προσφέρουν σωστή διάγνωση του εκκρίματος της θηλής και ταυτόχρονα να αναδείξουν το αίτιο που την προκαλεί.

Αρχικά, ο ειδικός ιατρός – μαστολόγος καταγράφει τα χαρακτηριστικά της έκκρισης (πχ. χρώμα, συχνότητα, αμφοτερόπλευρη εντόπιση ή όχι, κα) και μέσω της κλινικής εξέτασης ελέγχει για τυχόν αλλοιώσεις, περιοχές ευαισθησίας ή κάποια ψηλαφητή μάζα.

Με βάση τη κλινική εξέταση, θα προτείνει μαστογραφικό και υπερηχογραφικό έλεγχο. Το υπερηχογράφημα του μαστού παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβεβαίωση ή όχι παρουσίας μορφώματος ή  φλεγμονής. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο ιατρό – ακτινοδιαγνώστη με υπερηχοτομογράφος υψηλής ευκρίνειας.

Τέλος, ο ιατρός μαστολόγος λαμβάνει υγρό, προκειμένου να πραγματοποιηθεί κυτταρολογική ανάλυση. Με τον τρόπου αυτό μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο κακοήθειας. Αν η κυτταρολογική εξέταση δώσει αρνητικό αποτέλεσμα για κακοήθεια, μειώνεται και η πιθανότητα το έκκριμα να προκαλείται από κάποια σοβαρή πάθηση.

Η αντιμετώπιση του εκκρίματος θηλής είναι πάντα εξατομικευμένη και εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία η οποία το προκαλεί.