Η αρθροσκόπηση γόνατος αποτελεί μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική μέθοδο, η οποία εφαρμόζεται επιτυχώς εδώ και πολλά χρόνια για την διάγνωση και την θεραπεία διαφόρων βλαβών και παθήσεων.

Με την βοήθεια μια ειδικής κάμερας (αρθροσκόπιο), επιτρέπει στον χειρουργό να κάνει επισκόπηση στο εσωτερικό της άρθρωσης (διάγνωστική αρθροσκόπηση γόνατος) και να αποκαταστήσει την όποια βλάβη με μεγάλη ακρίβεια (χειρουργική αρθροσκόπηση γόνατος)

Η εισαγωνγή των απαραίτητων χειρουργικών εργαλείων κατά την αρθροσκόπηση γόνατος γίνεται μέσω πολύ μικρών τομών στο δέρμα, μήκους λίγων χιλιοστών.

Μέσω της αρθροσκόπησης γόνατος μπορούν να διαγνωστών και να αντιμετωπιστούν:

• Διάγνωση ενδαρθρικών προβλημάτων του γόνατος
• Ρήξη των μηνίσκων του γόνατος
• Συνδεσμοπλαστική του προσθίου χιαστού συνδέσμου
• Συνδεσμοπλαστική του οπισθίου χιαστού συνδέσμου
• Απομάκρυνση ελεύθερων σωμάτων
• Οστεοχόνδρινες βλάβες
• Παθήσεις επιγονατίδας
• Αρθρίτιδα
• Υμενικές παθήσεις
• Επιλεγμένα κατάγματα κνημιαίων κονδύλων
• Σηπτική αρθρίτιδα

Η ένδειξη για μια διεξαγωγή αρθροσκόπησης γόνατος καθορίζεται από τον ιατρό μετά από εκτεταμένη αξιολόγηση των κλινικών και διαγνωστικών απεικονιστικών ευρημάτων.

• Βελτιωμένη ορατότητα, ιδιαίτερα σε δύσκολα προσβάσιμες περιοχές της άρθρωσης του γόνατος
• Σημαντική μείωση του μετεγχειρητικού πόνου
• Ταχεία ανάρρωση και έξοδος από την κλινική
• Ταχεία επάνοδος στις φυσιολογικές δραστηριότητες και στην εργασία
• Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, λόγω μικρότερων τομών
• Ελάχιστες επιπλοκές

Οι μηνίσκοι του γόνατος είναι ινοχόνδρινοι σχηματισμοί, οι οποίοι βρίσκονται μεταξύ του μηριαίου οστού και της κνήμης. Υπάρχουν δύο, ο έσω και ο έξω μηνίσκος και καταλαμβάνουν χώρο στην έσω και στην έξω πλευρά του γόνατος αντίστοιχα. Η λειτουργία τους είναι σημαντική, καθώς αποτελούν σταθεροποιητικά στοιχεία της άρθρωσης, κατανέμουν σωστά τα φορτία που δέχεται το γόνατο και συμβάλουν στην ομαλή ολίσθηση του μηριαίου κατά την διάρκεια της κάμψης και έκτασης του γόνατος.

Οι ασθενείς μετά από μια ρήξη μηνίσκου αναφέρουν πόνο στον αντίστοιχο μεσάρθριο διάστημα, μεταξύ του μηριαίου και της κνήμης ή διάχυτο πόνο στην οπίσθια επισφάνεια του γόνατος. Συνήθως, το ραγέν τμήμα του μηνίσκου παρεμποδίζει την κίνηση της άρθρωσης προκαλώντας πόνο και εμπλοκή, τραυματίζοντας ταυτόχρονα και τον αρθρικό χόνδρο. Με την πάροδο του χρόνου, η ρήξη προκαλεί αστάθεια της άρθρωσης και προοδευτική εμφάνιση αρθρίτιδας. Από μόνη της η συγκεκριμένη κλινική εικόνα μας οδηεί στη σωστή διάγνωση της πάθησης, ενώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις καταφεύγουμε στην μαγνητική τομογραφία που απεικονίζει με ακρίβεια την άρθρωση.

Εαν η ρήξη είναι μικρή, σε άτομα μεγάλης ηλικίας και δεν προκαλεί σημαντικά ενοχλήματα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, ενώ εάν είναι μεγαλύτερη ή παρουσιάζονται σε άτομα δραστήρια, μικρότερης ηλικίας ενδείκνυται η αρθροσκόπηση.

Η αντιμετώπιση μιας ρήξης μπορεί να γίνει με μερική η ολική μηνισκεκτομή (αφαίρεση τμήματος ή όλου του μηνίσκου), αλλά και με συρραφή του μηνίσκου, όταν αυτή μπορεί να πραγμαοποιηθεί. Η απόφαση λαμβάνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης και εξαρτάται από τον τύπο της ρήξης του μηνίσκου και από τις συνοδές κακώσεις.

Ο χρόνος αποκατάστασης εξαρτάται από παράγονες, όπως το μέγεθος και η χρονιότητα της βλάβης και από τις πιθανές συνοδές κακώσεις. Σε γενικές γραμμές ο ασθενής επανέρχεται στις δραστηριότητές του μετά από 3-4 εβδομάδες.

Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος αποτελείται από ίνες συνδετικού ιστού. Βρίσκεται στο πρόσθιο τμήμα του γόνατος, συνδέει το μηριαίο οστούν με την κνήμη και είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο της πρόσθιας μετατόπισης της κνήμης, αποτελώντας ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία σταθεροποιήσης της άρθρωσης.

Οι περισσότερες κακώσεις του ΠΧΣ συμβαίνουν μετά από τραυματισμό, λόγω στροφικής κάκωσης του γόνατος, χωρίς επαφή. Ένας ακόμα συχνός μηχανισμός ρήξης του προσθίου χιαστού είναι η βίαιη υπερέκταση του γόνατος.

Ο ασθενής συνήθως τη στιγμή της στροφικής κάκωσης του γόνατος αισθάνεται έναν ήχο μέσα από την άρθρωση, που συνοδεύεται άμεσα από πόνο και αιμαρθρό (το γόνατο πρήζεται, καθώς καταλαμβάνεται εσωτερικά από αίμα). Ακολουθεί η αδυναμία φόρτισης και κάμψης του γόνατος. Η ικανότητα για αθλητική δραστηριότητα περιορίζεται σημαντικά.

Με την πάοδο του χρόνου η ρήξη οδηγεί σε χαλαρότητα της άρθρωσης, σε αύξηση των δευτερογενών βλαβών σε μηνίσκους και αρθρικό χόνδρο και τελικά στην αρθρίτιδα του γόνατος, λόγω αστάθειας.

Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυεται κυρίως σε νέους ή σε ασθενείς με έντονη σωματική δραστηριότητα ή σημαντική αστάθεια.

Η συνδεσμοπλαστική του προσθίου χιαστού γίνεται αρθροσκοπικά και αποσκοπεί στην αντικαστάσταση του κατεστραμμένου χιαστού από μόσχευμα. Τα μοσχεύματα που είναι διαθέσιμα χαρακτηρίζονται ως αυτομοσχεύματα (προέρχονται από το σώμα του ίδιου ασθενή), αλλομοσχεύματα (προέρχονται από δότες) και συνθετικά μοσχεύματα.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται χρήση αυτομοσχεύματος. Μετά τη λήψη του αυτομοσχεύματος, δημιουργούνται σήραγγες στο μηριαίο και στην κνήμη και τελικά το μόσχευμα σταθεροποιείται με ειδικά συστήματα καθήλωσης στην ανατομική θέση που κατείχε ο πρόσθιος χιαστός.

Ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για ένα βράδυ. Η μετεγχειρητική αποστάσταση διαρκεί περίπου 2-6 μήνες, ανάλογα με την χρονιότητα της βλάβης και το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενή.